ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ

Κρέμετ' απ' την αυγή

κι απ' την ομίχλη

κουβαλώντας τη μοίρα και τα λάθη της

η λεπτή ωρα της ύστατης μέρας

πέφτει πάνω στο φλόυτο των στιγμών της

Στο μεγαλείο του την οδηγεί χρυσή κλωστή

κι οπισθοδρομεί ως που να φτάσει

στην αρχή της!

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ